vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Onderstroom
Tussen keien door laveren
het leren schipperen in mij
danig tegen liggen
en opwegen tegen de onderstroom
die me leidt, die ik lijd
vloeit me binnen
en keert als een neer
uit de diepte zwemmen
als zalm naar boven
springen in mijn hand
ik de beer aan de kant
sla ze neer
ontferm me over hun ingewanden
en zilveren schubben
praat ze met een mondvol
door
ik hoor het kuitschieten
en bevruchten het broeden
in een woord de zin verzuchten
het bevroeden in mij
is weer vis geworden.
Reacties op ‘Onderstroom’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!