1000 + 1

Een Arabier zat trots op zijn kameel
al was dat beest dan een dromedaris
dat is gewoon een feit dat waar is
maar één bult of twee dat scheelt niet veel.

Die Arabier, dus, zat hoog en droog
op zijn ‘schip van de woestijn’
en dat kunnen beide beesten zijn
en keek rond of er iets bewoog

aan de verre, verre horizon
een karavaan misschien met rijke buit
of een reisgezelschap met blonde bruid
of een andere aan te boren geldbron

maar wat hij zag, niets van dit al.
Alleen een ezeltje op dunne poten
dribbelde in de hitte met een grote
vracht olielampen meer dan duizend in getal.

Allemaal vol geesten, duizend kwade
en één goed voor rijkdom zonder grens
met een dienaar voor de fortuinlijke mens
die één uit duizend weet te raden

De Arabier dacht: ‘Wie niet waagt, die niet wint’,
maar ook ‘Wie niet waagt, die geen onheil vindt’.
Hij liet de ezel met zijn olielampen.
Een saaie fabel, maar zonder rampen.

Guido van Geel