Verbondsbreuk

Eens daar terug, in Heden´s hof
schiep God een mens, tot Zijne lof.
En met die mens, gemaakt uit grond
sloot de Eeuwige een hartsverbond.
‘’Doe dit’’, zei Hij, ‘’en u zult leven,
doch de overtreder wordt ten dood gegeven.’’
Echter, toen slangenzaad de mens verleide
en Adam zich in ´t kwaad verblijde,
geen van Gods wetten had bewaard
was hij alleen nog ´t sterven waard.

Zwaar was zijn overtreding, diep was ook Gods verdriet,
Want, zo zei God: ‘’Uw sterven, dat behaagde Mij niet.
Daarom zal Ik, met u en d´ uwen sluiten
een nieuw verbond, om Mijne liefde t´ uiten.
Geen werk, maar genade, zal uwe pleitgrond wezen,
waardoor u van schuld voor eeuwig zij´ genezen.’’

‘’Maar’’, zo sprak onzen God toen begaan:
‘’Aan de heilige eis des verbonds moet voldaan.’’
Och, hoe bitter bleek toen het diepe gemis
dat daar op aarde niet één capabel toe is.
Maar toen bleek dat niemand het Woord kon volmaken
besloot Hij Zélf tot de aarde te naken
Hij kwam als een Mens en droeg onze schuld
en heeft zo de heilige verbondseis vervuld.
Zo werd Hij Middelaar van een nieuw testament
waarin Hij de Zijnen bij name kent.
Een testament, in rood, met Zijn bloed ondertekend
waarin Hij ons van het leven verzekerd.