Isengrim is terug

Roedels roeren aan landshorizonnen
en schimmen van nabij huilen in de duisternis.
Wee, de mensen, hen wacht de kommernis,
menig kind en weerloos vee zal zijn geronnen.

Felle ogen en bloedbeluste blikkerende tanden
loeren weldra uit de bossen en de beemden
op het dartel lam, onbewust van het vreemde
weergekeerde doodsgevaar. O arme moederlanden

na eeuwen rust en van vredig en gevaarloos leven
is de woeste wolf weer in het veld verschenen
en al wordt her en der een sappig kind vermist
dat deert geen natuurfanaat geen activist
‘Dat is de natuur soms moet je wat bewenen’.
Dus moeders, mens of ooi jullie moeten er wat voor willen geven.

Guido van Geel