Het is tijd

Er staat een gedaante in mijn kamer
En het lijkt of hij,
Leeft, en zwaar ademend,
door het raam naar buiten kijkt
Ik denk, ik ga maar even naast hem staan
Ik kijk in zijn lege ogen en zeg,
"Laten we samen verder gaan
Want ik voel me ziek en opgesloten,
en jij lijkt vrij
Ik sta ook achter de ramen,
het zijn mijn eigen ogen en ze zijn beslagen
En erachter is het nu zo goed als leeg"
Ik sta voorovergebogen
en de gedaante pakt mijn hand,
"Ga je met mij mee?
Want jij bent mij en ik ben jou
het is tijd',
'kom, we vliegen samen naar de overkant'