Een moment van herinnering

Buiten valt de sneeuw
de weilanden zijn wit
en de sloten bevroren
Met haar neusje tegen de ruit
en haar glinsterende ogen
kijkt ze ook naar buiten

Met haar rode laarzen aan
en een muts op haar kale hoofd
gaat ze naar buiten
Ze rent door de sneeuw
met haar armen wijd
naar haar pony toe

Ik kijk naar haar
haar wangen zijn rood
en haar mond lacht
Ik geniet van haar
de tijd lijkt even
heel even stil te staan

Het is twee weken later
als ik weer terug denk
aan die middag
Nu zijn haar ogen gesloten
ze zullen nooit meer open gaan
ze zal nooit meer wakker worden