Van de oude aap en het adhd aapje

Er was eens een aap en die was heel wijs
oud en de vele jaren meer dan zat.
Op een hele hoge tak zat hij in stemmig grijs
te wachten dag in dag uit en dat was dat.

Toen hoorde hij achter zich een bescheiden: ‘Ahum’.
Daar stond de Dood en die keek hem vragend aan
en zei: ‘Ik moet hier een roekeloos aapje halen, kent U ‘m?’
‘Hm ja, maar wat heeft die wildebras verkeerd gedaan?’

De Dood ging zitten en zuchtte diep:
‘Ach die baan van mij is niet alle dagen feest.
Soms zou ik wel anders willen, in het geniep.
Maar ja, wie mij ziet die is er geweest.’

Op dat moment begreep de oude aap het fataal idee,
deed zijn ogen dicht en sprong naar het beneê.

Guido van Geel