vertrouwen verpest.

ondanks alle lasten op me
schouders probeer ik nu
vol te houden en me leven
op te bouwen want wie
kan ik nog vertrouwen?
zoveel vrienden hier om
me heen, toch voel ik me zo alleen,
hou mezelf op de been.
ik maak een glimlach om de pijn te onderdrukken,
maar of het altijd zal lukken?
er is een klein hartje verscholen achter al die grappen, waarschijnelijk doordat
me nepvrienden me nappen.