vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verblindend
Naar buiten geduwd,
de gordijnen gescheurd
en de zon die zonet
mijn ogen verblindde,
ik kruip terug.
Het vult me,
hard en diep gezwel
dat me verwart
in het uur van de
verwoestende waarheid.
Als noot gekraakt
onder lichtbundels
weergalmend langs
de gevangenismuren
achteraan de stad.
Nee, vandaag wil ik
in duisternis leven.
Ingezonden door
Geplaatst op
20-06-2014
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Depressie Duisternis TerugkruipenReacties op ‘Verblindend’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!