De beet

Eens mijn gif
door je aderen
stroomt,
kan slechts
een aderlating
je nog redden.
Ik leg het zout
op je wonden
door mezelf te zijn,
ik ben de heks
die jij
had moeten
verbranden.
En het spijt je,
de pijn, mijn vermaak
door mijn tranen heen.
Je was blind
en zag niet
wie je het liefst was.
Had je het geweten,
had je me dan
laten bijten?