Onschuldige jeugd

Onschuldig, klein, de wereld nog moeten ontdekken
Ogen en oren die niet veel zouden moeten zien of horen
Maar de donkere wolken die de zonnestralen weer bedekken
Het geluid van een lach door geroep van verdriet verloren

Tranen helder en glanzend als kristal
Ogen die niet beseffen wat ze hier zien
Benen die blijven rennen tot bij de val
Een ziel vol pijn die het niet verdient

Zoekend naar ouders, naar hun spoor
Zoekend naar vrijheid om te lachen en te spelen
Luisterend naar geschreeuw dat niet past bij hun gehoor
Wachtend op hulp die de wonden zal helen

Geroep en gehuil dat niemand hoort
Alleen het ritme van een onschuldige jeugd dat wordt verstoord