Vergeving
Een open wonde die stilletjes aan weer heelt
Een gebroken persoon die zich stap voor stap herstelt
Gevoelens die nu weer met anderen worden gedeeld
En een fluisterende toon waarmee het alles vertelt
Ogen zijn groot genoeg, gevuld met berouw
Handen in de lucht, getekend met spijt
Betraande ogen die kijken in die van jou
En een hoofd die zich steeds maar verwijt
Een hart waaruit bloed stroomt
Een hand dat reikt naar die van jou
Maar geen enkele emotie die je gezicht vertoont
Alleen signalen die me bang maken, signalen zo koud
Ik heb alles gedaan wat ik had gemoeten
Maar nog steeds blijf jij verbitterd in het verleden staan
Probeer je mij telkens weer te laten boeten
Voor iets dat je lang geleden al had moeten laten gaan
Reacties op ‘Vergeving’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!