Het Spaansche Dankgezang

Uit: Het moderne Gemak

Op de dag dat de klok aan scherven viel
klonk de echo nog eeuwen heen en weer
geen vogel werd uit zijn rusten opgeschrikt
bij het einde van de vermolmde klokkenstoel

In het jaar dat het dorp voor altijd zweeg
bleven de dorpelingen nog eeuwen thuis
geen muis ritselde meer onder de planken
aan het einde van dit verloren stervensuur

Maar later steeg de nieuwe zon boven de bergen
om langzaam dag na dag lager af te dalen
en de knoppen daar juichend liet open barsten
en dieper scheen door de glazen suitedeuren
tot aan de opgedroogde vingerstijve pianovirtuoos
waar een lentewind voor hem het blad omsloeg.