vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De laatste krachten
Een roos
Die lang is meegegaan
langzaam aan
Wordt het lichaam zwak
Een roos
Die haar kop
Omhoog probeert te houden
Een steeds groter gevecht
Een roos
Ze laat de kop
Langzaamaan hangen
Ze houdt het niet langer
Een roos
Haar laatste krachten
Put ze uit
In het vasthouden
Van het mooie blad
Een roos
Die het moet opgeven
Haar lichaam
Is helemaal op
Langzaam aan
Is deze roos aan het vergaan
Maar 1 roos zal nooit vergaan
En dat ben jij
Ik zal je nooit vergeten lieve oma
Esmee
Reacties op ‘De laatste krachten’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!