Slechter

Even vliegen van de aarde,
Heel even maar gewoon weg.
Loopt dit bij iedereen zo,
Of heb ik gewoon pech?

Even het zwarte, gewoon even weg,
Mysteries van woorden, schrijf ik hier op papier.
Ongetwijfeld probeer je het te snappen,
Maar dit is mijn manier.

Uitgeschoten leegte,
Doorkrast mijn hemelsblauw.
Het glijdt weer van de berg,
terwijl er nog aan de weg wordt gebouwd.

Onverstane zuchten,
Spreek ik mijn woorden niet,
Alsjeblieft wordt weer beter,
Sta op je level, om te zien wat jij ziet.

Maar jij krijgt zoveel liefde,
Je liefdevolle warmte, mild,
Ik kan je wel blijven vasthouden,
Maar ik denk dat de hemel je wilt

Zeg daar nog even gedag van mij,
Zeg dat ik hem ook niet vergeet,
De hemel zo mooi licht en vrij,
vrijgemaakt van leed.

Altijd draag ik je nog in mijn hart,
Voor mij het einde, voor jou de start.
Je vleugels open als de mooiste zwaan,
je bent vrij om te gaan.


Ik probeer de raadsels te houden,
Probeer te schrijven tot het papier stopt,
Maar het voelt nog niet als een einde,
terwijl jouw hart nog klopt.