de waarheid, of bedrog?
Je legde de zon in mijn handen,
de zon die zo straalde.
Je liet het geluk bij me stranden,
het geluk dat alles in haalde.
Je liet de bloemen bloeien,
Terwijl ze al slap waren.
Je liet mijn glimlach groeien,
Terwijl ik in je ogen zat te staren.
Je maakte me blij,
keer op keer.
En weetje wat je zei,
ik hou van je, elke dag een beetje meer.
Nu is de zon er niet meer,
achter de wolken gedoken.
Het ongeluk doet me zeer,
het is in me gekropen.
De bloemen zijn weer futloos,
ik ben die mooie betekenis kwijt.
Mijn gezicht staat alleen nog maar boos,
ik zit in een totale twee strijd.
Ik heb er al tijden niet blij uitgezien zeggen ze,
ik was minder sterk dan hoe ik me gedroeg.
Je hield van me,
maar die gevoelens waren blijkbaar niet sterk genoeg...
Ingezonden door
Geplaatst op
27-05-2014
Over dit gedicht
dit gedicht heb ik gemaakt omdat een jongen me zo goed liet voelen zoals ik in de 1ste alinea's beschreef en daarna voelde ik me depressief toen hij het contkat ver rook, vandaar de laatste alinea's
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Bedrog Depressief Liefde Liefdesverdriet Verdrietig VerliefdReacties op ‘de waarheid, of bedrog?’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!