Weemoed

Uit: 'Het Absurdistisch Universum'

de heilige wormen speekselen aan de strotten
om laag na laag de oude leugens te belikken
ter heiliging en ten diepste te doen verrotten

onder in galmende kathedralen ter begoocheling
geesten wachten rij na rij na rij in de strikken
om te verkleven tot een gasstinkende bezwering

waant hoog boven de verwording de heremiet
zich priesterkoning over de wuivende velden
van zijn jeugd met verre kinderstemmen
en het tot huilens toe vergeten Lentelied

Guido van Geel