Merel

ze stond te trillen op haar benen
haar oog kleurde langzaam blauw
collega’s probeerden haar moed in
te spreken en haar te troosten.

maar dit had niet mogen gebeuren
het was haar eigen stomme schuld
ze was altijd lief en open naar haar
groep patiënten.

had best veel geduld.

nu was ze onvoorzichtig geweest en
had het meisje de rug toegekeerd.
geen schijn van kans had ze
te laat draaide ze zich om en het
meisje sloeg met volle kracht.

een pijnlijke les geleerd.

langzaam kwam ze tot rust en terwijl
ze wat water dronk vroeg ze zich af
kon ze dit werk nog wel langer aan ?
Het was toch van de gekke …ze hoefde
zich door niemand te laten slaan.

haar vriend zou het toejuichen als ze zou gaan

zouden haar patiënten daar óóit stil bij
staan ? hun stemmingen wisselden zo
snel en dat ze erg ziek waren, ach dat
wist Merel toch wel.

deed haar werk met hart en ziel

ze stond op en liep naar de gang. even
kijken bij haar belaagster in de isoleer.
voor het eerst sinds ze hier werkte was
ze bang. voor eigen veiligheid.

dit mocht niet nog een keer

Fairouz

http://www.fairouz17.123website.nl