Lieve Mama

Lieve Mama,

Als ik een gedicht wilt schrijven, voor een belangrijk persoon.
Lijkt elk woord wat ik kan verzinnen, akelig gewoon.
Niks dekt de lading, niks komt in de buurt.
Wat ik voor degene wil schrijven, die mij mijn leven lang al stuurt.

Mijn moeder, mijn houvast, al een heel leven lang.
De dag ooit zonder haar te moeten, maakt me zo bang.
Ik word steeds ouder en dus ook zij.
Een vanaf dag één groeiende liefde, tussen jou en mij.

Altijd was je er, stond je voor me klaar.
Met een kus, een knuffel, of een vriendelijk gebaar.
Ik was niet altijd makkelijk, verre van dat zelfs misschien.
Toch de liefde voor mij, heb ik altijd, in alles kunnen zien.

In mij zoveel liefde, zoveel dankbaarheid.
Voor nu al, 33 jaar mamatijd.
Hoe kan dit duidelijk worden gemaakt?
Hoeveel ik van je hou en hoe je me raakt.

Hoe ik het waardeer, wat je allemaal voor me doet.
Omdat je het wil, niet omdat het moet.
Hoe lief ik je vind, gewoon als mens.
Dat je er altijd zal zijn, mijn grootste wens.

Mijn mama, de liefste vrouw in mijn leven.
Die ik nooit, zoals ze het verdient, liefde kan geven.
Natuurlijk probeer ik het, maar het haalt het nooit helemaal.
Niet zoals ik zou willen, niet volgens mijn ideaal.

Het lijkt als ik het wil uiten, het gevoel dat ik verstijf.
Dat niet alles eruit komt, wat ik voel, in elke vezel van mijn lijf.
Sorry mam, moederliefde is dus blijkbaar zó bijzonder.
Dat als ik het kon omschrijven, was het een wonder.

Xxx je zoon