vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verlicht
Ik voel me zichtbaar verlicht,
verwarring is niet meer.
Ik heb weer duidelijk zicht,
niemand doet me nog zeer.
Genoeg van schijnheiligheid,
mensen die huichelen en liegen.
Zogenaamde vriendelijkheid,
van mensen die bedriegen.
Jaren liet ik me kisten,
gevloerd door hun bemoeienis.
Overdonderd door diverse listen,
hart pijnlijke hindernissen.
Ik voel geen verwijt nog spijt,
onrecht keert bij hun terug.
Dan ben niet ik die lijd,
maar staan zij op de tolbrug.
Ik laat het achter mij,
ik voel me weer gesterkt.
Beginnend met een schone lij,
niemand meer die mij beperkt.
M. van Tilborgh - 09-05-2013
Reacties op ‘Verlicht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!