je pakt mijn hand

je pakt mijn hand en lacht
we lopen waar ik het ken
de hand is onbekend genoeg
en je lach beangstigt me

je brengt me in de war
elke vijand kon ik aan
mijn wapens waren sterker
tot jouw ‘secret weapon’

met je liefde kan ik niets
het is sterker dan ik
breekt me van binnen op
je kent mijn zwakke plek

aandacht is alles wat ik wil
maar ik stel je op de proef
ik ben bang voor vroeger
zie het verleden in iedereen

je pakt mijn hand en lacht
geeft me geheel ongelijk
men houdt van me
ze willen me geen pijn doen

en toch vraag ik om de pijn
dat is de bekende bevestiging
maar jij geeft niet zomaar op
sleurt me het onbekende land in

je breekt me van binnen op
schopt mijn basis onder me vandaan
hoewel het gefundeerd was op pijn
ik mis wat ik ken en begrijp