Bij de dierenarts

Het is een heuse beestenboel
geen enkel dier houdt er zijn smoel
het concert loopt uit de hand
vier honden en een kat in mand

De wachtzaal klinkt wat cacafonisch
beesten kennen niets symfonisch

De dierenarts blijft onverstoord
doet zijn werk zoals het hoort
hij neemt de tijd voor elke hond
ook al maakt die het te bont

Het lawaai wordt plots muziek
er klinkt een melodie een lied
een vizsla was muziek aan ’t leren
en stond de boel te dirigeren