Internetvriendin

Wat ben ik vreselijk blij dat ik jou heb leren kennen...
Al moest ik aan het idee in 't begin vreselijk wennen....

Al ons lief en leed delen we nu al tijden met elkaar....
Ons is niks te gek, niets vinden wij raar...

Allebei van tijd tot tijd hopeloos verdrietig of hevig in de war...
Altijd trekken we dan weer elkaars kar....

Soms laten we elkaar een poosje niets weten...
Af en toe iets kleins, maar wij hebben nooit behoefte aan loze kreten.....

Hoewel ik soms naar je echte armpjes om me heen verlang....
Maakt die gedachte me tegelijkertijd bang...

Waarom zou ik meer willen dan wat je me al geeft...
Wat kan iemand meer willen, terwijl hij alles al heeft....

Ach, dat zal wel mens-eigen zijn...
Troost en verlangen na een periode van pijn....

Wat het is weet ik niet, maar zeker is : Ik geloof erin....
Mijn hele lieve maatje ....mijn Cybervriendin!!!!