Laten gaan
Vast houden aan,
niet kunnen laten gaan.
Gemis vult alle gaten,
het hart voelt zich verlaten
Al je botten gevuld met pijn,
omdat ze er niet meer mag zijn.
Woorden schieten te kort,
zinnen is waar het aan schort.
Zinloos voelt het bestaan,
pijn doet het denken aan.
Een enkele gedachte doet het komen,
de tranen moeten stromen.
Rivieroevers zijn te klein,
maar de tranen verminderen nooit de pijn.
Ze laten ons alleen maar zien
wat de oorsprong is van het gegrien
Ze kan niet meer bij je zijn,
de onmacht veroorzaakt frustratie en pijn.
Laten gaan is niet los laten,
een gesloten hart zal nooit praten.
Het zal enkel vechten tegen de pijn
waardoor het nooit meer vrij kan zijn.
Ademen kan alleen met lucht,
zoeken naar een uitweg is geen vlucht.
Om verder kunnen te leven,
zul je de pijn moeten beleven.
Dan kan het een plek in het hart krijgen,
waar alle mooie herinneringen altijd zullen blijven
Die gaan niet weg als je de pijn laat gaan,
want mooie herinneringen zullen altijd blijven bestaan.
c.m.
Reacties op ‘Laten gaan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!