Vlaamse Velden

Verlaten landschap, talloze doden blijven ongeteld
In de verte wat achtergebleven klaprozen op het mijnenveld
Eenzaam starend naar de akkers, wiegend in de gure wind
Roestende prikkeldraad, bebloed, een angstaanjagend lint
Een doolhof vol zandzakjes, weinig invallend licht
Niemand begrijpt de horror die hier werd aangericht
Tranen opgedroogd, beelden op het netvlies gebrand
Weerloos gebombardeerde huizen, een vernietigd land
In de velden rust menig munitie, naast de helden van toen
Nog dagelijks vermisten, herdacht door het blazend klaroen
Traditionele authentieke loopgraven, de ratten verjaagd
Inmiddels bezocht door toeristen, het geweld weggevaagd
Geen modder op de grond, het gifgas vervlogen in de lucht
Zorgeloos wandelen in een enge stilte, niet op de vlucht
Eervol gesneuveld, eeuwig slapen onder die witte steen
Verdraagzaamheid, destijds helaas niet voor iedereen
Ernstige trauma’s, laat die wapens nooit meer spreken
Nergens nog Groote Oorlog, geen herdenkingsteken !