Keek langs me heen

ik heb je geroepen
maar je was al
naar binnen gekeerd

pakte je handen
om je te raken en laten
ontwaken uit lethargie

je lachte maar keek
langs me heen zonder
een blik van herkenning

leek blij met de aandacht
sprak onverstaanbare woorden
over wat jij in je geest hoorde

keerde langzaam
weer terug naar de onrust
van zoekende vingers

je lach is verdwenen in
starende ogen die al flauwtjes
jouw afscheid beschenen


wil melker
11/04/2014
www.wilmelkerrafels.deds.nl