Verleden tijd

Eigenlijk heb ik nooit precies geweten,
wat woede en verdriet met mij konden doen.
Maar dat is nu voorbij en je mag best weten,
van jou hield ik het meeste toen.

Jij gaf me moed en kracht,
ook al was het tussen ons soms haat en nijd.
En ook al was ik nog zo boos op jou,
toch hield ik van je, dus ik wilde je niet kwijt.

Ik weet nu : het mocht nooit echt iets worden,
tussen ons is het voorgoed voorbij.
We waren dik acht maanden samen,
wat ging die tijd snel voor mij.

Ik weet niet wat de toekomst nu zal geven,
maar eigenlijk is dat me om het even.
Ik denk toch wel terug aan jou, elk uur, elke minuut van de dag,
wat of wie er in de toekomst dan ook komen mag...