vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een laatste sterven
zag het water stromen
met op de oevers aangespoeld
restanten van gebroken dromen
vlijmscherp nog
oplichtend met kristallen flonkering
een laatste sterven in herinnering
gegidst door zon
kon ik het naderen en
openbaarde zich mijn vondst
de glazen torso van een vrouw
gehavend door een lange tocht
langs krib en smalle bocht
ooit blies een kunstenaar
haar inspiratievol het leven in
straalde zij in transparant bestaan
nog heeft zij haar doorzichtigheid
maar glamour en begeestering
zijn als dromen in de tijd vergaan
wil melker
08/04/2014
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Een laatste sterven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!