Maan als vriend

Schreeuwen om het licht van de maan.
Het licht dat je gedachten blank laat staan.
Het idee en de verwachtingen zo hoog.
Alles is veranderd ze wil de maan dat was de enige die niet loog.

Geloven is vertrouwen.
Vergeven is rauwen.
De zonde die ze heeft geschonden.
Worden met de maan en haar leven verbonden.

De woorden die ze zei maar niet sprak.
De gedachten die ze van andere hoorden zorgden dat ze brak.
Ze zag er zo teder en breekbaar uit.
De gloed van haar sneeuwwitte huid.

Staand op een wankelende kruk.
De strop om haar nek zat te vast het kon niet meer stuk.
Ze was klaar en had niks om aan te denken.
Ze wilde een ander het leven schenken.
De enige die haar nu nog ziet is de maan.
De enige die haar toen op haar kruk heeft zien staan.