De pijn

jaren lang moeten strijden voor iets wat niet meer ging komen,
door elke nieuwe chemokuur die binnenkwam via infuus begon de vrolijkheid weg te stromen,
Ik kan niet meer strijden,
geen vechtlust meer het zijn nu andere tijden,
wat kan ik nu nog doen om positief te blijven?,
ik begin in mn ogen te wrijven,
is het soms een nare droom waar ik in zit,
of is het echt al deze ellende al deze shit,
zoveel moois wat k nog zou willen doen zoveel liefde om nog te geven,
komt er nu een eind aan? k voel zoveel angst ik begin spontaan te beven,
waarom ik? hoe heeft deze ziekte mij gevonden,
nog zo jong moet ik nu mijn leven hier al gaan afronden?,
de strijd is nu dan echt gestreden,
de toekomst is weg ik heb nu alleen nog maar m`n verleden....