....

Jouw hele leven stond in het teken van anderen.
Niets was teveel of kon je niet aan.
Diep in je hart, wilde je zoveel veranderen.
Maar ook jij moest het soms laten gaan.
Het verdriet in jouw leven, dat heeft je getekend.
Maar desondanks bleef je een sterke vrouw.
De wegen die waren soms uitgerekend.
Maar alles ging ten koste van jou.
Ik ben je dankbaar voor wat je hebt gedaan.
Je hebt me gemaakt tot wat ik nu ben.
Maar ondanks jouw strijd nu, sta jij nog vooraan.
Nu zitten we vaak samen te praten.
Een enkele blik dat zegt dan genoeg.
Soms ook ben ik heel gelaten.
Ik voel dan de pijn die jij toen droeg.