vorige gedicht
vorige gedicht
....
ik zweef over de uren die de dagen vullen.
gevangen in mijn onzekerheid.
een lach moet dit alles verhullen.
alles is met elkaar in strijd.
de mist in mijn hoofd verdoofd mijn denken.
gevoelloos maak ik de dagen vol.
is dit wat het lot mij wil schenken.
de uren die eisen zijn tol.
wanneer kan ik weer gaan leven.
en blij zijn als een kind.
want dat is toch mijn streven.
vrij zijn als een vogel , zweven op de wind.
Reacties op ‘....’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!