Als een zwaluw

Als een zwaluw in de lucht,
als de maan in de nacht,
slaak ik een diepe zucht,
verlang ik naar de kracht,

Van een teken in de sterren,
die me een antwoord laten weten,
een schreeuw hoor ik van verre,
een ketting laat langzaam los als een keten.

Een patroon van zekerheid,
gaat langzaam aan verloren,
het wordt gewoon de hoogste tijd,
om opnieuw te worden herboren.

Vertrouwen in de toekomst,
heb ik altijd wel gehad,
maar mijn hart die vreselijk bonst,
is best wel angstig voor het nieuwe pad.

Een nieuwe stroming waar naar toe,
het kan me ook eigenlijk niet schelen,
wanneer, waarom en hoe,
met mij zijn er nog zovelen.