vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vliegen
’s Mensen oudste droom…vliegen
Onbegrensd vrij te zijn
Rustig door het luchtruim wiegen
Dichtbij de zonneschijn
Zonder bekommernis zweven
Soms gedragen door thermiek
’t Aanschouwen van ’t drukke mensenleven
Al dat jagen kent men niet
Bekoorlijk in volle vlucht
Grenzeloos het zwerk doorklieven
Eindeloos hoog in de blauwe lucht
Vliegen naar believen
’t Ontbreekt me aan vleugels en pluimen
Bovendien ben ik te zwaar
Ik zou graag met een vogel ruilen
Ik vloog vér weg…echt waar!
Ingezonden door
Geplaatst op
17-01-2009
Over dit gedicht
Nergens last van, vrij zin
Geef uw waardering
Op basis van 12 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Vliegen Zonneschijn MensenReacties op ‘Vliegen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!