Kind van de straat

dwalende kleine ziel
niemand die haar opviel
behalve haar brutaliteit en lef
zonder het benodigde besef
dat de angst die haar omringde
haar aan gruwelijkheden blootstelde
die geen weerwoord duldde
geen dromen die haar leven vulden

dolend door de de straten
angstwekkende beeltenis voor 't oog
geen meisje om een aai te geven
er omheen lopen met een grote boog!
naarstig zoekende naar
geborgenheid, veiligheid, de grens
alle vrolijkheid verdreven
te veel getuige van het sombere leven
eenzame dagen en nachten
bedwelmd, beschonken
wolven die lonken
om haar mee te nemen
naar de diepte van het ondergrondse

liftend staan aan de rand van de afgrond
vervuld van ietwat hoop
dat iemand haar zal redden
van de eenzaamheid en wanhoop
dat haar leven iets kan betekenen
dat de zwarte dagen
van zoeken naar gewilde vragen
haar zullen redden van de pijn

betekent ze dan niks?
is er niemand die het ziet?
dat zij van binnen tranen vergiet
dat ze doodmoe is van de dagen
zwervend en nog zo klein
geen kind om al volwassen te zijn

zouden mensen het maar weten
hoe het voelt om in het donker te leven
vol veroordeling en haat
dat kleine meisje van de straat
kon iemand haar maar zien
doorklieven het stoere masker
waarachter zij zich verschuilt
dat ze de tranen kan laten stromen
niet meer eenzaam en alleen van binnen huilt