Wel te rust

En dan zal ik, langzaam maar zeker
Mezelf in klein zacht slaapje huilen
De thee die ik dronk was lauw
Maar ik was evenmin zo koud

Op mijn horloge tikt het etmaal gestaag voorbij
En ik kan enkel onder mijn dekens schuilen
Dan zeg ik “welterusten jongen” tegen mezelf
Maar diep van binnen kan ik niet gaan rusten

Mijn gedachten lossen op als louter lucht
Ik maak een reisje bovendien
Mijn doel is niet om wel te rusten
Maar om de geduchte dood tegemoet te zien

Het is heuse waan, dat ik geboren ben
Want niemand zal me tegenhouden
Terwijl ik mezelf nu dood wil hebben
Word ik nog niet eens verkouden

Maar ik leef in mijn hoofd nog altijd
Even kwiek als vroeger door
Ik corrigeer nog zelfs op spellingsfouten
Als ik mijn eigen geweten hoor

‘welterusten’ zei ik weer
En ik weet niet of ik slaagde
Maar een ding heb ik verkeerd geleerd
Je mag ‘ons god geen dood bevragen