Begraven in de stilte
Begraven in de stilte
De hoop vervlogen
Verloren in de kilte
Door het leven bedrogen
Wat is alles zonder niets
Heeft het nog betekenis
De herinnering is iets
Het blijft zoeken in duisternis
Ondertussen is het verwerkt
Een tijdsproces zo lang
Niet door de troost gesterkt
Voor de dood nog altijd bang
Snel weer doorgegaan
Het heden is er nog
De leegte blijft bestaan
Geluk is maar bedrog
Dat wat vergeten is
Wil ik onthouden
Steeds weer het gemis
Die mijn tranen vertrouwden
Steeds als het huilen stopt
Lijkt her weer goed
Het verdriet diep weggestopt
Omdat ik weer verder moet
Reacties op ‘Begraven in de stilte’
-
Mooi gedicht, het doet me zeer. Erg ontroerend. Ik wil je meegeven dat alles wat je wegstopt, er vroeg of laat weer uit komt. Het beste wat je kunt doen is die emoties te voelen, ook al zijn het geen fijne gevoelens. Je mag je tijd nemen om te rouwen.
Ik dicht - 22-03-2014 om 14:20