bodem van de oceaan
Elke dag de mensen in mijn hoofd blijven maar draaien.
In de dingen die ik denk niet in wat ik kan zijn.
als je niet zwemt ga je naar de bodem van de oceaan.
En daar is niemand die je laat zijn die je wil zijn die je kan zijn.
Je blijft daar ook al wordt alles grijs.
Op een nacht zal ik waker worden.
En zal mijn huid voelen wandelen zo van mij lichaam.
En ik weet wat ik heb gedaan.
En ze willen dat ik betaal.
En ik zal moeten betalen niet met geld ,goede daden maar in bloed.
Denk dat ik vandaag maar blijf slapen de hele dag.
En hou de beste onderdelen voor mezelf.
Als iets wat je zou moeten zegen terwijl je weet dat het veel te luid is.
Elke dag maar weer de mensen in mijn hoofd.
draaiend in de dingen die ik denk.
In wat ik had kunnen zijn nog goed nog slecht.
(c)TFJ Kuipers
(Bron luiehond69.blogspot.nl/)
Ingezonden door
Geplaatst op
19-03-2014
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Automutilatie Liefdesverdriet Wanhoop ZelfbeeldReacties op ‘bodem van de oceaan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!