Doodsbegrip

Naïef was ik toen
Ik nog slechts de weerspiegeling
En niet de zonnestralen
De rimpelingen in het water zag

Het was nog zo simpel
Toen ik dat denken nog had
Waarmee ik alles kon
Zien zoals ik het zien wilde

Maar anders ben ik
Geworden door het leven
Tot een angstvallig
Krot waarin mijn gedachtes zweven

Nu ben ik onveilig
Door de zonnestralen te vertrappen
Laat ik hen verdwijnen
Door hun motieven te snappen