Duisternis in zijn ogen

Ze loopt daar
Denkend aan het onschuldige
In ieder mens

Hij volgt haar
Denkend aan de aderen
In ieder mens

Ze ziet hem
Gevolgd door de schone schijn
Die bedriegt

Hij grijpt haar
Bewondert het bloed
Dat hij zo dadelijk zal proeven

Ze vertrouwt hem
En vertelt de mooie tijd
Die ze nooit zal beleven

Hij neemt haar
Ziet het schone
Dat bloed met zich voortbrengt

Ze loopt niet meer
Ze ligt

Ze denkt niet meer
Het is leeg

Ze ziet hem niet meer
Al wat ze ziet
Is duisternis
In zijn ogen
Vol met kracht

Ze denkt niet meer
Aan de mooie tijd
Die ze nooit zal beleven

Ze denkt aan die hoektanden
Die alleen een vampier kan hebben
Die hij nu in haar nek zet

Nu weet ze niets meer

Het verleden vervaagd