vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verwoest
Donkere nachten, vloeiende tranen
De grip verloren, geen grond om op te staan
Een leegte, vol van het gemis
In ons hart, maar ver van ons vandaan
Onzichtbaar, in de sterren opgegaan
Verbonden voor altijd, met onzichtbaar draad
Hopend op gehoor, voor al onze gebeden
Maar voor echte hulp, is het veel te laat
Het verlies, dat voor altijd verloren is
Onze liefde, dat eeuwig blijft voortbestaan
Een oorverdovende stilte, schreeuwend van pijn
Verwoest, omdat jij bij ons bent weggegaan