Houten stoel
Ik kreeg vroeger een houten stoel,
Een houten stoel voor mijn doel,
Om mijn stoel voor het raam neer te zetten,
En dan moest ik erop gaan zitten en goed opletten,
Want achter het raam zag ik de wereld leven,
Soms zat ik er uren en soms heel even,
Maar ik moest wel zo nu en dan gaan zitten,
Omdat ik anders me bed in dook om te pitten,
Ik pushde mezelf om momenten te nemen om eens stil te gaan na denken,
Na denken over wat ik deze wereld nou wilde gaan schenken,
Wat ik me vrienden wilde geven,
Wat ik mijn familie en kennissen wilde geven,
Achter het raam op mijn houten stoel kon ik dromen en zag ik mezelf al dingen beleven,
Mooie dingen en slechte dingen,
Maar ik moest wat waarde toevoegen aan deze wereld en wel nu,
Ik zag de regen tikkelen tegen de raam ruit en er vloog in de lucht een paraplu,
Het was geen pret weer,
Maar mensen hadden wat van mij te vergeven en dat moest wel nu een keer.
Want ik had mijn houten stoel,
Voor een goed doel.
Reacties op ‘Houten stoel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!