Onbeantwoord
De tranen die ik verberg
Zijn niet te dragen
Ik schreeuw van binnen
Het verscheurt me helemaal
Op een donkere plek
Ergens buiten helemaal alleen
Laat ik me ver in gedachten verzonken
Verdrinken in mijn verdriet
Ik kan niet anders meer
Moet me overgeven aan alle emoties
Ik probeer de rust te zoeken
Die ik zo hard mis
Maar kan ze nergens vinden
De vraag aan mezelf
Of ik op deze manier nog veilig thuis geraak
Blijft onbeantwoord
Ik probeer terug te ademen
Terug in de realiteit
Met de tranen in mijn ogen
Nog half verdoofd
Doe ik gewoon weer
Wat er elke dag van me wordt verwacht
overleven...tot mijn laatste opdracht is volbracht
Reacties op ‘Onbeantwoord’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!