vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Machteloos
Lopen op je tenen
balanceren op één been
Je evenwicht verdwijnt,
Het voelt oneerlijk en gemeen
Je staat open om te groeien
Om te bloeien als een jonge bloem
De zon geeft even kracht
Maar wordt verdreven,
Door het regenseizoen van je leven
Boven de sterren uitstijgen,
De ketens breken
Naar het einde van de dag dansen
In plaats van jezelf er doorheen
te moeten slepen
Dat is wat je wilt
Maar niet wat je kan
Je leeft teruggetrokken en stil
Verslagen door het falen
Levend op de rand..
Ingezonden door
Geplaatst op
08-03-2014
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Depressief Machteloos Negatief VerslagenReacties op ‘Machteloos’
-
Wauw, prachtig
Ik dicht - 09-03-2014 om 14:12