vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Te snel
Een geharnaste ridder, vurig rijdend op zijn witte paard.
Komt bij een ranzige gracht, met de eiken poort geheel gesloten.
Trekt daar met een verbeten gezicht, zijn duurzaam gesmeden zwaard.
En zegt "ik ben don Quichot en sla deze blokkade helemaal naar de klote.
Neder stapte hij van zijn trieste ezel en gebukt ging hij naar de poort,
Dan het schaamrood op zijn wangen als hij het gelach boven zich hoort.
Hij stijgt op zijn trouwe vriend en spreekt zacht in zijn oren,
Met een beetje nadenken en slimmer handelen had het mij wel kunnen bekoren!!!
Reacties op ‘Te snel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!