vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Geweten
Ik kan je niet meer aankijken
Kijk maar weg
Het is een strijd je te ontwijken
Een oneindig gevecht
Ik blijf het opkroppen
Ik steek mn kop in het zand
Ik blijf me verstoppen
Maar elke dag duik je op
Met negetief nieuws
als de ochtendkrant
Laat me met rust
Ik wil nu echt dat je gaat
Je ontmeemt me mn levenslust,
gewoon waar ik bij sta
Ik wil je zo graag vergeten
Je bent een dreigend gevaar
Ik begin nu te beseffen
Je bent onstaan door de dingen die ik zelf heb gedaan
Jij bent mijn geweten
En ik weet dat je nooit meer bij me weg zal kunnen gaan