De kanarie en de muis

Pietje floot zijn hoogste lied
op zijn stokje achter tralies
maar hongerlijden deed hij niet
noch taalde naar wat verlies

als hij kleine nootjes kraakte
Dat wist Piep een kruimelaar
die maakte dat hij daar raakte
al liep hij daarvoor katgevaar

Piep moest 't er maar op wagen
Dat zag Pietje vanuit zijn hoge kooi
en sprak:’Pardon, mag ik U iets vragen?’
Piep keek op naar ‘t gele verentooi

en zei plat: ‘Wah wildegewete?’
‘Is het niet beter mooi te leren zingen
dan hier van de vloer te moeten eten’
Piep zei:’Ik laat me nie dwingen.

Ik piep alleen voor me eigen.
en jij daar met spijlen als je ramen
als ik jou was zou ik zwijgen
Jij slaapt alleen, ik gezellig samen’

Dat is vaak met een gouden kooi
die blinkt alleen van buiten mooi

Guido van Geel