Het slagveld
De kanonnen knallen
Het grauwe kleurt de lucht
Mensen gillen, bloeden, vallen
Gezinnen, onschuldig maar geraakt,
Slaan massaal op de vlucht
Een meisje vraagt haar opa,
Waar vluchten we naar toe
Opa zegt we gaan het redden
Alles komt goed
Maar in feite is hij hopeloos,
uitgedroogd en moe
Hij wil zijn meisje redden
Voeden en verzorgen
Voor het slapen gaan verhalen vertellen
Over haar moedige moeder
Zodat ze nooit zal vergeten
Hoe geweldig zij was
Om zo de pijn te breken
Met de herinneringen weg gestopt
Van hun kapot geschoten stad..
Die gedachten houdt hij vast
En vastberaden gaat hij door
Hij houdt zn meisje stevig vast
Radeloos, ploetert hij voort
Zonder enkel idee waarheen,
Totdat hij achter zich ineens,
Een aantal luide knallen hoort,
En zijn bovenbeen gemeen,
Door een kogel wordt doorboord..
Hij denkt nu enkel nog aan de veiligheid,
van zijn kleine meid
Terwijl hij alsnog,
ondanks zijn laatste krachten, toch,
de grip op haar verloor..
Ze valt naast hem neer,
Ze kijken elkaar in de ogen,
Opa fluisterd,
Ik hou van je kind,
en je moet me nu geloven,
Ik deed alles wat ik kon..
De lucht verkleurd nu,
Het grauwe wordt helder en geel
De hemel weerkaatst
de kleur van het vuur
De bommen gaan af,
De wereld staat even stil.......
Net als de dappere opa,
met zijn weerloze,
onschuldige kleindochter,
komen de levens van duizenden,
onschuldige mensen,
tot een afschuwelijk einde,
door middel van bruut geweld
Waar zelfs een kinder leven niet telt,
Maar enkel de overwinning,
Op het genadeloze slagveld..
Reacties op ‘Het slagveld’
-
Echt een heel mooi gedicht, je kunt echt goed schrijven. Hij gaat naar mn favorieten. Hopelijk plaats je nog meer gedichten!
Someone - 22-02-2014 om 13:21