"Ze was het niet waard"

Het begon met een diepe zucht.
Van de mooiste perzik naar een rotte vrucht.
Van het lachende meisje naar het neutrale kind.
Van een mooi lichaam naar 1tje waar zich nu krassen op bevind.

De glinsteringen in haar ogen zijn vervaagd tot een doffe massa van mat bruin.
Het charmante loopje in veranderd in een sloffend gestruin.
De felgekleurde kledingstukken zijn ingeruild voor zwarte losse kleren.
Niemand heeft gedacht dat ze haar polsen zou bezeren.

Niemand nam de moeite om te vragen wat er was.
Het maakte niemand wat uit toen ze zat te huilen in de klas.
Ze heeft geleden want ze vocht zo hard als ze kon.
Het enige wat ze wilde was een vriend iemand die ze voor zichzelf won.

De krassen werden dieper en langer.
Elke dag maakten haar gedachten haar banger.
Iedereen zag dat het mis was en ze is maar niet opgeklaard.
Niemand vond haar de moeite waard...