Zo dichtbij en zo ver weg

Ze is dichtbij maar zo ver weg.
Ik zie haar nu terwijl 'k dit zeg.
Haren als een waterval, zo wonderschoon.
Levert wachten ooit op een loon?
Ze weet nog van niks, krijgt 't nog niet te horen.
Ik laat mij daartoe niet aansporen.
Ogen waarbij de zon uitdooft,
zij heeft mij van mijn hart berooft.
Haar lach is mooier dan een regenboog,
als 'k haar lach zie zweef 'k naar omhoog.
Dit is wat zij voor mij betekend,
dat 'k me ooit weer zo zou voelen had ik niet op gerekend.